بی تردید یکی از اصلی ترین رموز موفقیت در هر رشته و حرفه تازه ای، الگوبرداری صحیح از نمونه های موفق و پیشرو آن موضوع است که هرقدر ابعاد موضوع مورد نظر گسترده باشد و طیف های بیشتری از جامعه و فرهنگ، اقتصاد و... را دربرگیرد، اهمیت این الگوبرداری پررنگ تر می شود.
صنعت هتلداری ما نیز از این قاعده مستثنی نیست؛ صنعتی که به رغم پشتوانه تاریخی کاروانسراها با تعاریف امروزی میهمان نوازی و ابعاد پیچیده آن، صنعتی نوپا قلمداد می شود که هنوز راهی دراز تا رسیدن به سطح اول دنیا دارد. با این همه اما آنچه که سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به عنوان متولی نخست این صنعت برای پرچمداری بخش خصوصی آن انجام می دهد، حرکتی خلاف قاعده گفته شده است. به طوری که با وجود تجارب و نتایج نامطلوب همچنان در دور تسلسل اشتباه هایی است که نه تنها کمکی به بهبود وضع موجود نمی کند، بلکه مسیر را پیچیده تر و سخت تر از قبل برای تازه واردان می سازد. به عبارت ساده تر سازمان گام در راهی نهاده است که کاملا" مغایر با شعار تبلیغاتی خود در جهت کمک به توسعه و پیشرفت هتلداری است. از جمله اصرار بی مورد به ورود در قضایایی که نه ضرورتی برای آن وجود دارد و نه پشتوانه الگویی تجربی یا عملی برای آن.
