اینکه در کشوری اسلامی که پس از انقلابش هنوز به هیچ برند هتل خارجی با فرض اینکه نتواند با موازین شرعی و اخلاقی جامعه انطباق پیدا کند، فرصت حضور داده نشده، اعطای گواهینامه حلال به هتل های داخلی چه معنایی می تواند داشته باشد؟
این پرسش ادامه نقد سیاست های تفکر حاکم بر گردشگری کشورمان با داعیه کمک به صنعت هتلی است که متاسفانه در هر حرکتی با توهم رو به جلو از سوی متولیان، اوضاع آن آشفته تر از پیش می شود و این بار در یک تقلید کورکورانه از اعطای گواهینامه حلال به هتل ها یکی از بزرگ ترین خطاهای تاریخ خود را مرتکب می شود؛ خطایی که تداوم آن به زعم نگارنده می تواند یک خودزنی برای هتل ها در منطقه و جهان باشد.
