معاون رئیس جمهور با اشاره به ظرفیت‌های بسیار بالای استان کرمان در حوزه میراث فرهنگی، آثار تاریخی، جاذبه‌های گردشگری و رشته های مختلف صنایع‌دستی است، گفت: ثبت جهانی پنج اثر کرمان نشان دهنده اهمیت تاریخی و تمدنی این استان است، به گونه‌ای که کرمان دارای بیشترین آثار ثبت جهانی در بین استان‌های کشور است.
دژ شاپوخواست، قلعهای تاریخی که بر بلندای تپه خرمآباد هماره نگاهبان این شهر و مردمانش بوده، اگر بگوییم چشمگیرترین اثر این دیار است پر بیراه نگفتهایم. قدمتش به دوره ساسانی میرسد، دوره اوج قدرت ایران بر دنیا... این بنای با شکوه در طول تاریخ مباهات همیشگی برای این مرز و بوم بوده و از آن به عنوان مقر حکومتی اتابکان لر کوچک یاد شده است.
هر کشوری در کمیته میراث جهانی یونسکو، فهرست موقتی دارد که در آن، آثار تاریخی با قابلیت ثبت جهانی پیشنهاد میشود تا مسئولان یونسکو آنها را مورد بررسی قرار داده و از میان آثار تاریخی این فهرست، هر سال تعدادی را برای ثبت جهانی انتخاب کنند.
ایران نیز برای ثبت آثار تاریخی فهرست پیشنهادی خود را ارائه میدهد. یکی از این آثار همین آسمان آسمانهاست که شرط ثبتش ساماندهی وضعیت کنونی آن است. باید در زمانی معین این کار انجام شود که اتمام این زمان تا سال 2016 است.
حال که شمارش معکوس برای ثبت این اثر به صدا درآمده، پیگیر آخرین وضعیت آن شدیم و در آخر به این نتیجه رسیدیم...
«از دو هفته گذشته حفر چهار چاه جدید در نزدیکی تخت‌جمشید آغاز شده است؛ لطفا مجوزهای حفر چاه‌ها، تا حریم درجه‌ی 3 تخت‌جمشید را به دلیل وضعیت فوق‌العاده‌ی پیش‌آمده باطل کنید.»
به دنبال رویدادِ پدیده‌ی فرونشست و شکاف در زمین در نزدیکیِ مجموعه‌ی جهانی تخت‌جمشید، «دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران» در نامه‌ای به سید محمدعلی افشانی، استاندار فارس خواهان ابطال مجوز حفر چاه در حریم تخت‌جمشید شد.
در این نامه آمده است: «خبر پدیده‌ی فرونشست و شکاف در زمین در نزدیکیِ مهم‌ترین مجموعه‌ی تاریخی کشورمان، تخت‌جمشید و هم‌چنین اثر ارزشمند نقش‌رستم را با تأسف از سال‌ها بی‌توجهی همه شنیدیم؛ چرا که به‌گفته‌ی مدیر داخلی مجموعه‌ی جهانی تخت‌جمشید نخستین ترک‌ها و فرونشست زمین‌ها در پیرامون و حریم این دو مجموعه از حدود هشت سال پیش دیده شده است.
کارشناسان متفق‌القول می‌گویند حفر چاه‌های غیرمجاز و برداشت و کاهش بی‌رویه‌ی آب‌های زیرزمینی، در کنار کاهش بارندگی‌ها و خشکسالی و اصرار بر گسترش کشاورزی سنتی، باعث این رویداد تلخ بوده، اصراری که سبب شده است عمق چاه‌ها در این منطقه که تا یکی دو دهه پیش شش متر بود، اکنون به عدد فاجعه‌بار 290 متر رسیده باشد!»
