آیا سازمان میراث فرهنگی و گردشگری وزارتخانه می‌شود؟

تبدیل سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به وزارتخانه برای چندمین‌بار در مجلس کلید خورد.

مهرداد بائوج لاهوتی - نماینده لنگرود و عضو کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس - در گفت‌وگو با «پول‌نیوز» در مورد این طرح گفت: حال سازمان میراث فرهنگی خراب است، به همین جهت طرحی با امضای ۲۰۰ نماینده مجلس آماده شده تا این سازمان به وزارتخانه تبدیل شود.

وی ادامه داد: در سال جاری این طرح که پیش‌تر نیز به مجلس رفته بود، به جریان می‌افتد، چراکه این سازمان عملاً تعطیل است و نتوانسته آنگونه که باید از ظرفیت‌های گردشگری در کشور بهره ببرد.

به گفته این عضو کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس، درآمد بسیاری از کشورها از گردشگری تامین می‌شود، حال آنکه درآمد کشور ما از این مقوله کمتر از یک میلیارد دلار است و سخنانی در مورد درآمد ۷ میلیارد دلاری در این حوزه، نادرست است.

بائوج لاهوتی تصریح کرد: اگر از ظرفیت‌های گردشگری استفاده شود هر گردشگر خارجی ظرفیت ایجاد اشتغال برای ۱۰ نفر را دارد؛ به همین جهت باید این سازمان توسعه یابد و به وزارتخانه تبدیل شود تا هم کارایی بیشتری داشته باشد و هم نظارت بر آن دقیق‌تر شود.

سقوط خطوط هوایی!

دوران اوج‌گیری بسیاری از خطوط هوایی معروف دنیا ظاهرا به پایان رسیده است. این سقوط به خصوص در وضعیت خطوط هوایی کشورهای عربی حوزه خلیج فارس مشاهده می‌شود؛ همان خطوطی که سال‌ها با رقبای اروپایی و امریکا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یی خود درگیری‌های زیادی بر سر جذب مشتریان داشتند.

برخی از خطوط هوایی معروف حوزه خلیج فارس مثل امارات ایرلاین و اتحاد ایرویز پس از چند سال تحمل ارزانی نفت حالا به وضوح تحت فشار قرار دارند. خطوط هوایی اتحاد که مقرش در ابوظبی است، اخیرا اعلام کرده تعداد نامشخصی از نیروی کار خود را تعدیل خواهد کرد. این وضعیت در میان کاهش رشد اقتصاد جهانی و تداوم ارزانی نفت اصلا تعجب‌برانگیز نیست.

خطوط هوایی دولتی کشورهای عرب حوزه خلیج فارس در سال‌های اخیر موفقیت زیادی کسب کرده بودند: خرید مداوم هواپیماهای جدید و تجهیز ناوگان هوایی در کنار ارائه امکانات خاص در جریان پرواز باعث شده بود برخی مشتریان خطوط هوایی اروپایی و امریکا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یی جذب خطوط هوایی خاورمیانه‌ای شوند. برخی از امکانات ارائه‌شده توسط این خطوط به شکلی بود که مشتریانی با سلیقه تجملی را هدف قرار می‌داد. مثلا خط هوایی امارات که از لحاظ ترافیک بین‌المللی بزرگ‌ترین خط هوایی جهان به شمار می‌آید، امکان دوش‌گرفتن در طول پرواز را در یکی از مدل‌های ایرباس خود فراهم کرده بود. همچنین خطوط هوایی اتحاد امکان استفاده از اتاق خصوصی و پرستار بچه را ایجاد کرده بود.

اوج‌گیری ستاره اقبال این خطوط هوایی عربی به موضع‌گیری‌های شدیداللحن خطوط هوایی اروپایی و امریکا‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یی منجر شده بود. اتهام مطرح‌شده توسط آنها علیه امارات، اتحاد و خطوط هوایی قطر این بود که آنها از میلیاردها دلار یارانه دولتی استفاده می‌کنند و با این ترتیب، عرصه رقابت را مختل می‌کنند. این سه خط هوایی عربی البته مسئله یارانه‌گرفتن خود را رد کردند اما جدال در این خصوص همچنان ادامه دارد.

گردشگری ملی؛ پرتگاه و پل

سرانجام پس از آزمون و خطاهای بزرگ و اغلب پرهیاهو، گردشگری ایران آرام آرام در حال قرار گرفتن در  مسیر صحیح خویش است. گردشگری و بصورت ویژه هتلداری در هر کشوری آینه تمام نمای هویت فرهنگی و بومی هر ملت و سرزمینی است. این گفته در شعار و در فلسفه بسیار صحیح و علمی است که هتلداری باید بازتاب دهنده روحیات واقعی و عناصر فرهنگی هر کشور و یا منطقه ای باشد. اما این شعار در ایران هرگز نه تنها برای گردشگران داخلی و خارجی و مردم عادی  به عنوان مخاطبین واقعی گردشگری و همچنین برای فعالان و متخصصان گردشگری آنچنان که باید ملموس نبوده است، حتی برای خود  متولیان امر و دست اندرکاران در طی دهه ها و سالیان اخیر در حد همان شعارهای روزنامه ای و خبری  بوده است که برنامه ریزی موشکافانه و دقیق و جزییات ملموس در آنها قابل ردیابی نبوده است.

می توان به رسم این روزها سوار بر موج خوش بینی و ترسیم آینده درخشان گردشگری و هتلداری ایران شد. شکی در این آینده   نگری خوش بینانه نیست ،زیرا حتی دغدغه اصلی این روزهای رئیس جمهوری و موتیف اغلب سخنرانی های ایشان است. این روزها همگان از عام و خاص از هتلداری می گویند و نقش کلیدی آن در جایگزینی اقتصاد غیر نفتی و حتی اقتصاد مقاومتی. جمع بندی چنین مواردی حاکی از بازگشت گردشگری به مسیر واقعی خویش است، فضا در حال تغییر است، اما همچنان آنچه "گردشگری ملی" ایران نیازمند آن است فرای چنین شعارهای عوامانه ای است. 

سالها پیش و در زمان مدیریت وقت سینمایی کشور سخن از "سینمای ملی" بود و اینکه اساساً آیا سینمای ملی وجود دارد و اگر وجود دارد الزامات و نشانه های آن چیست؟ تلاش بر این بود تا سینمای ملی تعریف شود و در چنین فضایی بود که مفهوم پیچیده و غیر مرتبطی مانند "سینمای معناگرا" مطرح شد و همان سالها سیل عظیم حمایت های دولتی به سمت تولید فیلم هایی رفت که تلاش بود هویت سینمای ملی ایران تعریف شود و در اغلب جشنواره های داخلی و خارجی تلاش می شد تا به عنوان الگوی موفق سینمای ملی معرفی گردد. در پایان آنچه باقی ماند انبوه تولیدات بی هویت و "بی معنا" بود که باری سنگین تر بر سینمای ایران افزود و بودجه و سرمایه های ملی که با برنامه ریزی احساسی و بی منطق از بین رفت. مدیران وقت معتقد بودند اگر سینمای ملی فرانسه و یا روسیه و یا حتی هالیوود دارای المان های منحصربه فرد خویش است، ما نیز در ایران می توانیم چنین سینمایی را مطرح نمایم. دلیل اصلی شکست چنین برنامه ای همان نکته کلیدی درنظر نگرفتن عناصر بومی و فرهنگی، مخاطب،  بازار و عرصه داخلی و خارجی بود و البته دلایل فراوان دیگر.

از سنجد تا سماق؛ نماد سین های سفره هفت سین

اجزای سفره هفت سین معانی زیبایی دارند و هر کدام نماد چیزی هستند؛

سین اول، سنجد است. سنجد نشانه گرایش به عقل و احترام به تفکر و ترویج و خردمندی است. همچنین سنجد نماد سنجیده عمل نمودن است.

ایرانیان از این رو سنجد را در سفره هفت سین می گذارند تا در سال جدید سنجیده تر عمل کنند.

دومین سین که بر سفره می‌گذارند سیب است. سیب نماد سلامتی، شادمانی و عشق، مهر و مهرورزی است.

سبزه نشانه خرّمی و شادابی و خوش اخلاقی است، سبزی با خود شادابی، نیکویی، سرزندگی و حیات  را به همراه می آورد. رنگ سبز  افکار ما را موزون نگه داشته و آرامش بخش است.

سمنو مظهر صبر و مقاومت است، سمنو از جوانه‌ گندم تهیه می‌شود و در سفره هفت سین نماد عدالت، خیر و برکت است.