میراث و هنر، ارتباطی تنگاتنگ و دیرپا دارند. هدف اصلی گردشگری، سیر در تفاوت‌ها، کشف امتیازها و هویت‌هاست و همه اینها در هنر و میراث فرهنگی متعالی مردم، متجلی است.وجه تمایز فرهنگ، آثار، ابنیه و نمادهای تاریخی و معاصر، با هنر تعریف می‌شود. در فرایند گسترش صنعت گردشگری در جامعه مدرن، حفظ آثار فرهنگی از یک سو و ایجاد جاذبه‌های جدید، تعریف و ترویج و تبدیل آنها به فرصت‌های فرهنگی و تجاری و کسب درآمد، از سوی دیگر اهمیت یافته است.
با اعتماد نمایندگان مجلس به مسعود سلطانی‌فر و اعطای تصدی وزارت ورزش به او، حالا نوبت رئیس‌جمهور است تا با انتخاب رئیس جدید برای سازمان میراث فرهنگی، این اعتماد را بی‌پاسخ نگذارد؛ فعلا همه معاونان سازمان در اتاق‌هایشان مشغول امور روزمره‌اند تا کاری روی زمین نماند.
رئیس سابق سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اکنون در کسوت وزیر ورزش و جوانان در نخستین روز کاری به اصفهان سفر کرده و قرار است ورزشگاه نقش جهان پس از ۲۲ سال بلاتکلیفی، تنها ساعاتی پس از صدور حکم رئیس جمهور برای «سلطانی‌فر»، به دست وی افتتاح شود.
اما در فاصله چندصد کیلومتریِ او، در تهران، سازمان میراث فرهنگی امروز (چهارشنبه) را در بلاتکلیفی سپری می‌کند و معلوم نیست اگر قرار باشد تصمیمی برای این سازمان گرفته شود، چه کسی بهتر از بقیه می‌تواند تدبیر کند؟
این در حالیست که به محض مطرح شدن نام «سلطانی‌فر» برای تصدی وزارت ورزش، بیانیه‌ها و نامه‌های مختلفی برای معرفی کاندیداهای احتمالی ریاست سازمان میراث فرهنگی نوشته شدند و "هرکسی از ظن خود"، تا به امروز درخواست‌هایی را مطرح و البته پیشنهادهایی را نیز به رئیس جمهور ارائه کرده‌اند.
معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در راستای توسعه پایدار گردشگری در سایت‌های میراث جهانی کشور از تعریف سه پروژه بین‌المللی مشترک با یونسکو خبر داد.
معاون رئیس جمهور با اشاره به ظرفیت‌های بسیار بالای استان کرمان در حوزه میراث فرهنگی، آثار تاریخی، جاذبه‌های گردشگری و رشته های مختلف صنایع‌دستی است، گفت: ثبت جهانی پنج اثر کرمان نشان دهنده اهمیت تاریخی و تمدنی این استان است، به گونه‌ای که کرمان دارای بیشترین آثار ثبت جهانی در بین استان‌های کشور است.
معاون رئیس جمهور گفت: چنانچه مدعیان حمایتِ ایران از حادثه تروریستی سال ۱۹۹۷ در آمریکا درخواست تجدیدنظر برای حکم استیناف الواح هخامنشی ندهند، این الواح پس از ۸۰ سال به کشور برگردانده می‌شوند.
مسعود سلطانی‌فر، رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در نشست خبری روز گذشته خود (یکشنبه ۳۱ مرداد) اظهار کرد: این سازمان تلاش می‌کند تا بزرگترین مجموعه اشیای فرهنگی تاریخی هخامنشی را که حدود ۸۰ سال پیش برای مطالعه‌ای سه ساله به موسسه شرق‌شناسی شیکاگو رفت را به کشور برگرداند.
براساس تفاهم نامه‌ای که میان کمیته ملی موزه‌های ایران و کمیته بین‌المللی ایکوفوم «موزه شناسی» امضا شد، همایش بین المللی ایکوفوم سال 1397در تهران برگزار می‌شود.
براساس این تفاهمنامه که به امضای «سیداحمد محیط طباطبایی»، رئیس ایکوم ایران و «سانیا صدیقیان»، نماینده ایکوفوم رسید، دو طرف به صورت مشترک مقالات همایش را منتشر خواهند کرد.
ماه مرداد برای باستان شناسان و دوستداران میراث فرهنگی کشور تداعی کننده خاطرات تلخ و جانسوز چند پاره کردن سازمان میراث فرهنگی است.
در تابستان سال 1389 حمید بقایی معاون رییس جمهوری و رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی در اقدامی جنجالی که با مخالفت گسترده کارشناسان و کارکنان سازمان و استادان و پیشکسوتان این حوزه همراه بود، به ظاهر به بهانه انتقال پایتخت و مسائلی نظیر قریب الوقوع بودن زلزله در تهران و نیاز به کاستن از تراکم جمعیت آن، تصمیم به انتقال معاونت های سازمان میراث فرهنگی به استان های دیگر گرفت.
«از دو هفته گذشته حفر چهار چاه جدید در نزدیکی تخت‌جمشید آغاز شده است؛ لطفا مجوزهای حفر چاه‌ها، تا حریم درجه‌ی 3 تخت‌جمشید را به دلیل وضعیت فوق‌العاده‌ی پیش‌آمده باطل کنید.»
به دنبال رویدادِ پدیده‌ی فرونشست و شکاف در زمین در نزدیکیِ مجموعه‌ی جهانی تخت‌جمشید، «دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران» در نامه‌ای به سید محمدعلی افشانی، استاندار فارس خواهان ابطال مجوز حفر چاه در حریم تخت‌جمشید شد.
در این نامه آمده است: «خبر پدیده‌ی فرونشست و شکاف در زمین در نزدیکیِ مهم‌ترین مجموعه‌ی تاریخی کشورمان، تخت‌جمشید و هم‌چنین اثر ارزشمند نقش‌رستم را با تأسف از سال‌ها بی‌توجهی همه شنیدیم؛ چرا که به‌گفته‌ی مدیر داخلی مجموعه‌ی جهانی تخت‌جمشید نخستین ترک‌ها و فرونشست زمین‌ها در پیرامون و حریم این دو مجموعه از حدود هشت سال پیش دیده شده است.
کارشناسان متفق‌القول می‌گویند حفر چاه‌های غیرمجاز و برداشت و کاهش بی‌رویه‌ی آب‌های زیرزمینی، در کنار کاهش بارندگی‌ها و خشکسالی و اصرار بر گسترش کشاورزی سنتی، باعث این رویداد تلخ بوده، اصراری که سبب شده است عمق چاه‌ها در این منطقه که تا یکی دو دهه پیش شش متر بود، اکنون به عدد فاجعه‌بار 290 متر رسیده باشد!»
