«یک دهه می‌شود که می‌خواهند هتل‌های دولتی را واگذار کنند اما هربار از نیمه‌ی راه پشیمان شده‌اند. حالا هم انگار درگیر تعارف شده‌اند و هتل‌های دولتی را برای فروش طوری قیمت‌گذاری کرده‌اند که کسی نمی‌تواند بخرد!»
این‌ها حرف های شماری از تورگردان‌ها است که از قضا تعدادی‌شان هم دستی بر آتش هتلداری و هتلسازی دارند و این روزها آنقدر از کمبود هتل‌های مناسب برای گردشگران سخن گفته‌اند که می‌خواهند متولی در نقش منجی گردشگری، سریع‌تر وارد عمل شود تا حداقل یک مشکل از ده‌ها چالش این صنعت را حل کند، مثلا در هیات دولت از حق گردشگری که رییس‌جمهور به آن بها می‌دهد، دفاع کند و از وزیر نفت، مصمم بخواهد زمان نمایشگاه نفت و گاز را از اردبیهشتِ گردشگری ایران خارج کند و یا اگر نمی‌تواند، مهمانان نفتی و گازی را در شهر دیگری گردهم آورد. مثلا شهری مثل بندرعباس، مشهد و یا تبریز که اتفاق هتل خوب کم ندارند، اما روزهای خلوت‌تری را به نسبت تهران و اصفهان سپری می‌کنند و یا از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بخواهد برای جابجایی مکان جشنواره جهانی فیلم فجر و یا جشنواره فیلم کودک که دقیقا در زمان اوج ورود گردشگران در تهران و اصفهان برگزار می‌شود، چاره‌ای بیاندیشد.
